Greetje van de bakker

Ik probeer het mezelf altijd voor te houden: iedereen heeft een ander leven, een ander referentiekader en een andere inkleuring van gebeurtenissen. Hoe een ander een gebeurtenis ervaart kan heel anders zijn dan hoe jij het meemaakt. Houd daar rekening mee, anders kom je er samen niet uit. Accepteer dat dat zo is en handel ernaar.   Afgelopen weekend was dat wel weer heel duidelijk. De prachtige #wijwillenbakken actie was geweldig! Schitterend bedacht, aangezwengeld door Vicky en mooi door de branche gerold met een geweldig resultaat. We hadden allemaal kippenvel van de hoeveelheid kaartjes in onze tijdlijn op de socials en voelden saamhorigheid en gedeelde smart in onze zorgen. Wij samen als bakkers lieten van ons horen en begrepen elkaar.  Medewerkers vonden het best een lastige ochtend, want het is ook hun levenswerk dat opeens in het donker staat. Het is net zo goed hun levenswerk dat op het spel staat en zij hebben er bijna nog minder invloed op dan wij. Gelukkig voor onze mede

De winkel van de toekomst; dat is het thema van dit nummer. Ik denk niet dat de redactie van tevoren wist wat er nu allemaal zou spelen. Want hebben onze winkels nog een toekomst? Wie het weet mag het zeggen. Ken je die scène in de Titanic? Waarbij het orkest moet blijven spelen om iedereen het gevoel te geven dat er niets aan de hand is? Zo voel ik mij nu soms ook. We gaan door met het bedrijf: we werken hard, organiseren leuke dingen en plannen de decembermaand. We blijven mooie muziek maken, maar is dat tegen beter weten in? Misschien… maar wat moeten we anders? Alvast van het dek afspringen de diepte in? Nog maar niet.   De afgelopen maanden stond de media ook in het teken van de crisis in de bakkerijbranche. Ik vond het een vreemd gevoel opeens ‘zielig’ en ‘hulpbehoevend’ te zijn. Mensen die ineens vragen: ‘Hoe is het nou bij jullie?’ Het antwoord op die vraag is natuurlijk niet zo simpel te geven. Die aandacht voor de crisis is supergoed. Ik ben blij dat al die mensen zich zo

  Ondernemen is een werkwoord leren we altijd. Je moet zelf je mouwen opstropen en ergens iets aan doen, want anders dan red je het niet met je bedrijf. De wereld waarin we nu leven heeft denk ik een andere wet. Ik heb alleen de gebruiksaanwijzing nog niet gevonden. Natuurlijk moeten we lekkere dingen blijven bakken, moeten we onszelf blijven onderscheiden op allerlei gebieden en nog beter luisteren naar de klant. Maar dat is niets nieuws. Dat deden we de afgelopen jaren echt ook al. Wat er nu allemaal gebeurt, daar kunnen we als bakker niet tegenop ondernemen. Verduurzamen lukt niet. We kunnen een paar zonnepanelen neerleggen. Daar kunnen de computers, de verlichting en het koffiezetapparaat op draaien, maar voor de krachtstroom van de kneder heb je er wel een paar meer nodig. Nog buiten het feit dat ‘s nachts de zon niet schijnt. Gasovens kosten tonnen, elektrische ovens nog meer, dus ‘ff vervangen’ is niet aan de orde. Niet alleen omdat het voor ons onmogelijk is, maar ook omdat de