Greetje van de bakker

Toen de redactie me vroeg input te leveren voor een column over het zomerassortiment, het hoofdthema van deze editie, zei ik ‘kun je niet iemand anders vragen?’. Ik heb namelijk overal een mening over, maar hierover… Ik zou er niets zinnigs over kunnen vertellen. De reactie vanuit mijn oerinstinct was in eerste instantie: ik ben meer aan het overleven en aan het zorgen dat er brood in de winkels ligt én dat er medewerkers zijn die het kunnen verkopen. Dus hoezo zou ik nog van alles extra kunnen doen? Het menselijk brein zit vol met vooroordelen. Waarom ik er nu toch over begin? Omdat de vraag mij de weken erna niet meer losliet. En omdat we er denk ik allemaal mee worstelen. Natuurlijk is er altijd baas boven baas, dus als je het een makkie vindt, sla dan de bladzijde maar snel om. Ergens in juni krijgen we het allemaal weer Spaans benauwd. Want hoe gaan we er met zijn allen weer voor zorgen dat iedereen op vakantie kan? Zou er niemand ziek worden? Kan ik zelf wel rustig genieten

Ik denk, dat als je je dit afvraagt bij alles wat je doet, het leven simpel is, je een goed mens bent en we met z’n allen de wereld een beetje mooier maken. Ik ben er groot voorstander van dat alle beleidsmakers dit zich, bij elke nieuwe regel, ook afvragen. Helpt deze regel de wereld beter te maken? Het Ultimate Beneficial Owners-register, kortweg UBO, is bij ons een terugkerende paarse krokodillengrap geworden. ‘Zou de Mocro Maffia hem al ingevuld hebben?’, vragen wij elkaar elke keer weer als we hem voor ons bedrijf, maar ook voor alle verenigingen waar we vrijwilligerswerk voor doen, moeten invullen. Ik gok zomaar van niet. Wordt de wereld beter van deze regel? Ik denk dat de slechte mensen er toch wel onderuit komen. Hetzelfde vraag ik mij af bij het nieuwe warenwetbesluit. Stopt het de grote voedingsmiddelenindustrie om producten met een snuf spelt als spelt te verkopen? Die verzinnen gewoon wat anders. Zolang er wraps met 10% bietensap als ‘groenten’ verkocht worden en men