Greetje van de bakker

  Het is inmiddels mijn 14 de   column voor Bakkerswereld ,   dus  het is gebleken dat  verhalen vertellen wel aan mij besteed  is . Geen kulverhalen , want  daar ben ik niet van  en  dat weten jullie inmiddels wel.  Z elfs ik ,  als makkelijke verteller ,  vind storytelling moeilijk. Of tenminste, vertellen is niet moeilijk , maar de mensen het laten lezen wel. Kun je nagaan als je niet zo makkelijk praat. Vroeger trok je de klant met een advertentie in de plaatselijke krant :   ‘ 4 gevulde koeken halen ,  3 betalen ’  en klaar was je elke week. Nu kom je daar niet meer mee weg. Om te beginnen bestaat de krant niet meer en als  die er nog wel is, wordt deze  niet erg goed gelezen.  Social  media is prachtig leuk en daar heb je een redelijk bereik ,  maar  dat is dan weer  lastig in plaatsen waar de gemeenschap niet klein en hecht is.  Folders verspreiden?  Er zijn s teeds meer NEE | NEE stickers  op brievenbussen,  dus ook dat is onbegonnen werk.  En dan? Waar  ver tel je de story dan

 Gisterenavond zocht ik naar plaatjes om te delen. Sterkte, hart onder de riem, hou vol, ik verzon van alles maar niets was goed genoeg. Want wat hou je vol? Tot wanneer? Red je dat nog wel? Wil je dat nog wel? Hoe steun je iemand die wéér zijn levenswerk moet sluiten, hoe steun je iemand die al geen spaargeld meer heeft, hoe steun je iemand die weer alleen zit deze kerst, hoe steun je iemand die voor zijn werk deze regels moet handhaven en dagelijks uitgescholden word, hoe steun je iemand in de zorg die het niet meer trekt, hoe steun je die kleuter die weer niet naar school mag, hoe steun je die puber die weer zijn leuke plannen in het water ziet vallen.  Helemaal als je zelf wel open mag blijven voel je je daar nog bijna weer schuldig om. Dan denk je wat lul ik nou met mijn sterkte .. wat kopen die mensen daar allemaal voor. Terwijl het bij ons ook lang niet vanzelf gaat. Het is geen wedstrijd van leed vergelijken, dit is voor iedereen KUT.  Ach, het is net als met een overlijden, ni